کوه چیوه(قله چیوه)

صعود به قله چیوه شمال شهر ایذه ۱۶/۱۱/۸۳ نمایی از شهر ایذه و تالاب های آن   هر کس که به ایذه رفته باشد چشمش به کوه چیوه افتاده است. این همان کوهی است که در شمال شهر ایذه خودنمایی می کند. در نگاه اول کوهی خشک و صعود به آن، کاری کسل کننده به نظر می آید ولی در مسیر صعود، درختان بسیاری دیده می شود که در بعضی جا ها آن قدر انبوه هستند که سایه سار دلچسبی به وجود آورده اند. به خصوص در فصل بهار که درختان ارژن (نوعی بادام کوهی) شکوفه می کنند. این درختان چون در جاهای گود قرار دارند از پایین دیده نمی شوند و کوه، خشک به نظر می رسد.  یکی از آثار باستانی زمان ایلامیان به نام کول فرح (به اعتقاد بعضی ها، کول فره) در دامنه این کوه قرار دارد. کول فرح مبدأ رایج ترین مسیر صعود به این کوه است و کسانی که از این مسیر صعود می کنند این فرصت را خواهند داشت که از این آثار دیدن کنند و گوش به توضیحات آقای «عبدالرحیم اسدی» ساکن همیشگی کول فرح بسپارند. آقای اسدی مرد کهنسالی است که در سالهای نوجوانی با پروفسور «گیرشمن» باستان شناس مشهور فرانسوی کار کرده و از آن زمان تا کنون از این آثار همچون فرزند خویش نگهداری می کند و با گویش شیرین خودش به گردشگران توضیح می دهد.   ارتفاع مبدأ صعود به کوه چیوه 850 متر و ارتفاع قله 2170 متر است. این صعود مشکلات خاص خودش را دارد. یکی از مشکلات این است که بخشی از مسیر صعود از سنگهای تیز پوشیده شده که آزار دهنده است. مشکل دیگر نبودن آب آشامیدنی در همه فصول سال است. البته یک گوراب برای سیراب کردن گله  گوسفندان وجود دارد که آب آن مناسب نوشیدن انسان نیست. (گوراب، به گ ویش بختیاری گودالی است که به طور طبیعی و یا دست ساز در کوهستان وجود دارد و برای ذخیره آب باران از آن استفاده می شود) ولی کوه چیوه زیبایی های خاصی نیز دارد که مهم ترینش وجود دیدگاه های زیبا در دوطرف کوه است به گونه ای که در تمام مسیر صعود، در سمت جنوب آن می توان در هر سو یک منظره زیبا دید. مناظری مانند کوه منگشت، شهر ایذه، تالاب های بندان و میانگران و ... و هنگامی که به قله می رسیم، در سمت شمال کوه مناظری از کوه سفید و دشت زیبای سوسن که رودخانه زیبای کارون از میان آن می گذرد به چشم می خورد.   این بار صعود ما در فصل زمستان و در روزی با هوای بسیار متغیر انجام شد به گونه ای که در آغاز صعود هوا آفتابی و در بعضی ساعات ابری، بارانی و در ارتعاع بالا هوای برفی را تجربه کردیم. عکس هایی که گرفته ایم گویای این وضعیت است. اگر هوا صاف بود عکس های زیبا تری می توانستیم بگیریم.          کول فرح، مبدأ صعود ما        درختانی که از پایین دیده نمی شدند و دیدن آنها ما را شاد کرد     منظره تالاب های ایذه از بالای کوه چیوه     شکوفه های این درخت در زمستان   یک گوراب در بالای چیوه     نمای کوه منگشت از بالای چیوه  برای ما شگفت انگیز بود                                                                                            سنگ های تیزی که بخشی از مسیر را پوشانده است                 باغ بی برگی، که می گوید که زیبا نیست؟             منظره دشت سوسن در هوای مه آلود                                      بالای قله چیوه                                  عکسی یادگاری با آقای «اسدی»     نمونه هایی از آثار باستانی از زمان ایلامیان

برگرفته از سایت کوهنوردی زاگرس

موقعیت جغرافیایی کوه مونگشت

موقعیت جغرافیایی منگشت 

رشته کوه منگشت از کوههای زاگرس میانی است و طبیعتاً راستای شمال غربی ـ جنوب شرقی دارد. ابتدای آن در مشرق شهرستان ایذه است و تا منطقه ای به نام سادات حسینی در شمال غرب کهگیلویه و بویراحمد به طول تقریبی 60 کیلومتر ادامه دارد. بلند ترین نقطه آن قله قارون(شاه نشین) و قلل معروف دیگر آن عبارت اند از: سرقوچ، سیروک، هفت شهیدان، پس شونه، ری تاوه، تنگ شناز، له چاه، تنگ آبی، گره اسپید و دوتو. معروف ترین و پرتردد ترین قله آن قله ای است که در مجاورت ایذه قرار دارد و گرچه بلند ترین آنها نیست ولی به قله منگشت معروف شده و هدف ما در این برنامه صعود به آن قله بود.
   رودها و چشمه سارهای زیادی از این کوه سرچشمه می گیرند که مهمترین آنها به شرح زیرند:
1- آب سفید در منطقه سادات حسینی.
2- رود کلودر در منطقه میراحمد غریبی ها.
3- آبشار شیوند در روستای شیوند.
4- آب چهارده در منطقه چشمه خاتون.
5- رود زرد در منطقه مال آقا و ابوالعباس.
6- رود اعلاء در منطقه شاهزاده عبدالله.
   پوشش گیاهی آن غالباً درختان بلوط و سایر درختان آن بن، بادام، ارژن، زالزالک، تنگس، کیکم، انجیر و کلخونگ هستند. گیاهان مرتعی آن نیز گون، خارشتر، خرگوشک، جاشیر، گاوزبان، لاله، لاله واژگون، شقایق، سی سمبل، اندشت، تره، کرفس، بن سر(بن سرخ)، اواندول و... می باشند.
   این کوه زیستگاه جانورانی چون خرس، پلنگ، گرگ، کفتار، روباه، خرگوش، سمور، کل و پرندگانی مانند کبک و کبوتر کوهی و... می باشد.
   بهترین زمان صعود آن اوایل بهار و پائیز است. این کوه چندین مسیر صعود دارد که رایج ترین آنها عبارت اند از:
1-  روستای آبخوگان و تنگه ای به همین نام که مسیر آن از محلی به نام چشمه آب هرمو ( هرمو نوعی گلابی وحشی است) می گذرد.
2-  مسیر آب رزگهی که از سمت راست مسیر تنگ آب خوگان منشعب می شود.
3-  مسیر کهشور و اوچندار  که از از بالای تنگ برف کشان عبور می کند 

۴-  مسیر چهار ده که نسبت به سه مسیر بالا در پشت کوه قرار دارد و برای رفتن به روستای چهارده باید از از جاده ایذه به چهارمحال پس از گذشت حدود 35 کیلومتر از یک راه شوسه در سمت راست جاده به آن رسید. 

کوه مونگشت

مونگشت یا منگشت کوهستانی است در شهرستان‌های ایذه و لردگان، مرکب از کوه‌های تنوش، ناشلیل، زردحلقه، نسا، سه‌پران، سرچاه، قوچه، بدرنگان، سفیدکوه، دشت‌مر، چلا، جیمه، تیربازک، دوتو، کِله، کلمه، برآفتاب، سردوفون و دوزرد. این کوهستان که از شمال غربی (شرق دریاچه آب بوندان) شروع شده و تا حوالی روستای روریش به طول حدود 80 و عرض بین 20 تا 25 کیلومتر کشیده شده است، پهنه‌ای به وسعت حدود 1850 کیلومتر مربع را زیر پوشش قرار داده و از جنوب شرقی به وسیله کوه‌های سردوفون و جاشیرکش همچنان ادامه می‌یابد و از شمال غربی به کوه‌های زوزرک و کژگرد می‌پیوندد و جزو یکی از طویل‌ترین رشته کوه‌های زاگرس است. بلندترین قله این کوهستان 3613 متر ارتفاع دارد که در 55 کیلومتری جنوب شرقی ایذه و 52 کیلومتری غرب لردگان و 13 کیلومتری شمال غربی روستای لیراب واقع است. از دامنه‌های غربی این کوهستان، رودخانه‌های هلایجان، ابوالعباس، آب زرک، صیدون و از دامنه جنوبی آن رودخانه‌های لیراب و سمه سرچشمه می‌گیرند و رودخانه‌های خرسان و کارون سراسر دامنه شرقی آن را می‌پیمایند. بخش عظیمی از این کوهستان را جنگل‌های نسبتاً انبوه پوشانده‌اند و در منتهی‌الیه شمالی آن دریاچه‌ای به نام بوندان به ابعاد 2/5×2/5 کیلومتر قرار دارد و دریاچه کوچک دیگری به نام دوتو در دامنه جنوبی آن واقع است.

جلوه‌های زیبای طبیعی، وجود رودخانه کارون در نزدیکی منطقه و راه‌های دسترسی مناسب، زمینه فعالیت‌های گردشگری را در منطقه فراهم نموده‌اند. کوهستان منگشت در شهرستان‌های لردگان و ایذه، مرکب از کوه‌های تنوش، ناشلیل، زردحلقه، نشا، سه‌پران، سرچاه، قوچه، بدرنگان، برآفتاب، کله، کلمه و دوزرد قرار دارد. بلندترین قله این کوهستان سه هزار و ششصد و سیزده متر ارتفاع دارد که در ۵۵ کیلومتری جنوب شرقی ایذه و در پنجاه و دو کیلومتری گرمان و در سیزده کیلومتری شمال غربی روستای لیراب واقع شده است.

پوشش گیاهی آن غالباً درختان بلوط و سایر درختان آن بن، بادام، ارژن، زالزالک، تنگس، کیکم، انجیر و کلخونگ هستند. گیاهان مرتعی آن نیز گون، خارشتر، خرگوشک، جاشیر، گاوزبان، لاله، لاله واژگون، شقایق، سی سمبل، اندشت، تره، کرفس، بن سر(بن سرخ)، اواندول و... می‌باشند.

این کوه زیستگاه جانورانی چون خرس، پلنگ، گرگ، کفتار، روباه، خرگوش، سمور، کل و پرندگانی مانند کبک و کبوتر کوهی و... می‌باشد.

   بهترین زمان صعود آن اوایل بهار و پائیز است. این کوه چندین مسیر صعود دارد که رایج‌ترین آنها عبارت اند از:

1-  روستای آبخوگان و تنگه ای به همین نام که مسیر آن از محلی به نام چشمه آب هرمو ( هرمو نوعی گلابی وحشی است) می‌گذرد.

2-  مسیر آب رزگهی که از سمت راست مسیر تنگ آب خوگان منشعب می‌شود.

3-  مسیر کهشور و اوچندار  که از از بالای تنگ برف کشان عبور می‌کند

۴-  مسیر چهار ده که نسبت به سه مسیر بالا در پشت کوه قرار دارد و برای رفتن به روستای چهارده باید از از جاده ایذه به چهارمحال پس از گذشت حدود 35 کیلومتر از یک راه شوسه در سمت راست جاده به آن رسید.

منابع :

http://i_khosro.persianblog.ir/post/23

http://www.mirizeh.blogfa.com/

https://fa.wikipedia.org

http://www.wikipg.com/

نامه ای از مرغا

بخش مرغا ایذه، منطقه ای با هزار مشکل

مرغا منطقه ای است که در غرب ایذه واقع شده و از بخش های این شهرستان می باشد . این منطقه از حدود بیست روستا تشکیل شده و منطقه ای است که نسبت به ایذه دارای آب و هوای گرمتری دارد. امام زاده سید صالح (ع) یکی از مناطق زیارتی سیاحتی این منطقه است و با وجود منابع سرشار نفت در بخش مرغا ولی متاسفانه دارای مشکلات زیادی است که در ذیل به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1.  عدم وجود جاده مناسب (بیشتر روستاها هنوز آسفالت نشده اند)
2.  عدم حمایت دولت برای احداث چاه آب برای آبی کردن زمین ها
3.  عدم وجود فضای سبز در روستاها
4.  بعضی از روستاها از داشتن مسجد محروم اند. (روستای بردبران بیش از یک سال است به دلیل نبودن منابع مالی کافی این پروژه از کار افتاده و نیمه کاره رها شده است.)
5.  نبود شغل و درآمد در این منطقه باعث مهاجرت جوانان به شهرهای اطراف شده و روستاها کم کم از سکنه خالی می شوند. امیدواریم مسئولین محترم شهرستان برای حل مشکلات منطقه چاره ای بیندیشند .
احسان شیرمردی

مرغا

مرغا سید صالح در30کیلومتری غرب شهرستان ایذه واقع شده

بخش مرغا سید صالح در ۳۰ کیلومتری غرب شهرستان ایذه است این بخش تقریبا     ۵۰روستا  دارد امام زاده سیدصالح واقع در روستای چم ریحان میباشد هرسال بخصوص دهه محرم مردم زیادی از استان و حتی کشور به زیارت این امام زاده میایند دهه محرم حال و هوای خواصی درمرغا دارد مردم از روستاهای دو رو نزدیک این بخش با دسته های زنجیر زنی وسینه زنی و همراه عّلّم به جوار امام زاده می ایند ..در این بخش روستا های گردشگری هم دارد از جمله روستای کمبو بخاطر موقعیتش که کنار رودخانه سد شهید عباسیور است ماهی گیری . شنا .فوتبال. فراهم است 

آبشار شیوند دهدز شهرستان ایذه

آبشار شیوند دهدز، شهرستان ایذه

نام آبشار:  آبشار شیوند، ایذه

آبشار شیوند ایذه در موقعیت جغرافیایی E501117 N313628 در استان خوزستان واقع است. روستای شیوند به دلیل همجواری با دریاچه سد و رودخانه کارون از یکسو و رشته کوههای زاگرس با جنگلهای بلوط، رودخانه ها، آبراهها، آبشارها، صخره‌‎ها و نیز برخورداری از طبیعت مطلوب از سوی دیگر از جذابیتهای بی نظیری برای گردشگری برخوردار است. منطقه شیوند بخشی از مناطق حفاظت شده شالو و منگشت است.روستای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، روستای نوشیوند و پشت آسیاب تشکیل شده و از توابع دهستان دنباله رود شمالی، بخش دهدز شهرستان ایذه محسوب می شود. این روستا در دل منطقه حفاظت شده منگشت و شالو واقع شده که رودخانه کارون از شـــرق آن می گذرد. آبشار بلند و مرتفع روستای شیوند نیز از دل کوه فاصله ای حدود چهار کیلومتر را طی می کند و به دریاچه می ریزد.

برای رفتن به شیوند باید در جاده ایذه- دهدز اندکی پس از سد کارون 3 از یک راه انحرافی که در سمت راست جاده است به سمت دریاچه برویم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رویم. این مسیر در حدود چهارده کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم می پیماید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع 330 متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو 1500 متری با اختلاف ارتفاع 180 متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. آبشار شیوند در دامنه کوه منگشت و در جنوب شرقی شهرستان ایذه واقع گردیده و یکی از جلوه های زیبای طبیعت خوزستان است.