تالاب میانگران درجنوب غربی کوهپایه زاگرس و در فاصله یک و نیم کیلومتری شهرستان ایذه در شمال شرقی استان خوزستان واقع شدهاست. این تالاب به نامهای پرچستان(گورویی و اورک شالو)، شیخان، فاروم(قلعه گژدم) و منقار نیز نامیده میشود. منبع درآمد مردم حاشیه تالاب میانگران از طریق دامداری و کشاورزی به خصوص کشت گندم، جو، ماش و برنج است. جاده آسفالته ایذه- پیون، جاده آسفالته ایذه- کول فرح و روستای پرچستان از جمله راههای دسترسی به تالاب میانگران است. پربارانترین ماه سال دراین تالاب، دی ماه و کم بارانترین آن از اواخر خرداد تا اواسط مهرماه، میانگین تبخیر ماهیانه ۱۷۳میلیمتر، حداقل رطوبت نسبی ۲۵درصد است. هوای منطقه معمولا در فصل تابستان همراه با شرجی و در زمستانها سرد است به گونهای که در پارهای از موارد ارتفاعات اطراف آن از برف پوشیده میشود. پوشش گیاهی تالاب عبارت از نی از تیره لوئی و تیره [[، [[polygonaceaگیاهان مرتعی از خانواده گرامینه، بقولات خارشتر و گیاهان خانواده لگومینوز مانند انواع یونجه یک ساله و شنبلیلهاست. از مهمترین گونههای جانوری در تالاب میانگران میتوان تنجه، آنقوت، اردک نوکپهن، سرسبز، خوتکا، فلامینگو، گاو چرانک، لک لک سفید، لک لک سیاه، باکلان و حواصیل خاکستری نام برد. اردک مرمری، اردک سرسفید و غازپیشانی سفید کوچک نیز از جمله پرندگان کمیاب موجود در این تالاب هستند. این تالاب همه ساله در فصل مهاجرت پرندگان پذیرای گونههای مختلفی از پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی است. قورباغه Rana cascadae و]]، Bufo virifdis مار آبی]] Natrix tesesellateو ماهی گامبوزیا نوروزی گراز نیز از جمله آبزیان این تالاب هستند. از جمله مشکلات تالاب میتوان به نبود وجود مراکز اقامتی در مجاورت تالاب و همچنین کم شدن سطح آب تالاب در فصل گرم سال است. ورود پسابهای کشاورزی به تالاب از جمله عوامل تهدیدهکننده منطقهاست که این تالاب را در معرض نابودی قرار دادهاست